|
Pavle Solarić
(1779-1821)
Rođen je u Velikoj Pisanici kod Bjelovara, u svešteničkoj porodici.
Gimnaziju je učio u Zagrebu i Sremskim Karlovcima. 1779. godine
započinje studije na Kraljevskoj akademiji nauka u Zagrebu, a
završava ih 1803. Nakon studija odlazi u Italiju, gde se posvećuje
književnosti i nauci.
Bavio se lingvistikom, arheologijom i geografijom. Zalagao se za
moderno svetovno obrazovanje Srba.
1804. objavljuje Novo graždansko zemljeopisanije, prvu geografiju na
srpskom jeziku, koja je imala velikog odjeka u ondašnjoj srpskoj
kulturi. U njegova značajna dela spadaju: Ključić u moje
zemljeopisanije, Pominak knjižeskij, Bukvar slavenski triazbučni,
Azbuka izjasnena rimskom po pravopisaniju dalmatinskomu,
horvatskomu, slavonskomu i kranjskomu, Objasnenije ko snimku
podlinoga diploma Stefana Dabiše kraljem serbskoga danoga županu
Volkomiru Semkoviću, Rimljani slavestvovavšiji. Svoje glavno delo,
Jeroglifiku, nije završio.
Godine 1818. u Budimu izdaje Mezimca Dositeja Obradovića.
Prevodio je s francuskog, nemačkog i italijanskog.
Negativna ocena Solarićeve poezije od strane Jovana Skerlića sigurno
je uticala da ona ostane skrajnuta i nepoznata širem krugu čitalaca.
Docniji književni istoričari uglavnom su ponavljali Skerlićevu
ocenu. Značajniju pažnju Solarićevoj poeziji prvi posvećuje Milorad
Pavić, svrstavši ga u predromantizam. Tek krajem xx veka,
zahvaljujući trudu i znanju Zdravka Krstanovića, Solarićeve pesme
objavljene su u zasebnoj knjizi.
Pavle Solarić umro je u Veneciji.
|
