|
Svetislav Vulović
(1847–1898)
Rođen je u Ivanjici. Studije prava završio je na Velikoj školi u
Beogradu.
Književni i pozorišni kritičar, istoričar književnosti, profesor
istorije srpske književnosti na Velikoj školi (od 1881. do smrti),
član Srpskog učenog društva (1879) i jedan od prvih članova tek
osnovane Srpske akademije nauka.
Formirao se pod uticajem nemačkog kritičara Ludviga Bernea i
Sent-Beva. Zalagao se za "prirodnu kritiku", koja se zasniva na
neposrednom doživljaju književnog dela, suprotno zahtevima
dotadašnje književne kritike. Bio je najplodniji kritičar Vukovog
doba i začetnik sistematske književne kritike u nacionalnoj
književnosti.
Glavna dela: "S Milutinović Sarajlija, pesnik srpski" (1878), "Đura
Jakšić, pesnik i slikar" (1882), "Petar Petrović Njegoš, pesnik
srpski" (1887), "Branko Radičević" (1889). Izučavao je i srpsku
srednjovekovnu književnost ("Iz stare srpske književnosti І"). |
